Zapraszamy do współpracy wszystkich lekarzy opiekujących się chorymi w tak zwanej fazie terminalnej chorób wykazanych przez NFZ jako tych, które kwalifikują się do leczenia w Hospicjum Stacjonarnym. Są to następujące schorzenia:

1. Nowotwory
2. Następstwa chorób zapalnych ośrodkowego układu nerwowego
3. Choroby wywołane przez wirus ludzki upośledzenia odporności (HIV)
4. Układowe zaniki pierwotne zajmujące ośrodkowy układ nerwowy
5. Kardiomiopatie
6. Niewydolność oddechowa niesklasyfikowana gdzie indziej
7. Owrzodzenie odleżynowe

O Jego rękach pisał poeta - ksiądz,
że przez lat dwa tysiące urlopu nie mają.
Że wskazują drogę, błogosławią.
Z karetki pogotowia chorego dźwigają,
 
Chrystus zmartwychwstał,
byśmy mogli jeszcze mocniej poczuć dotyk Jego rąk,
Jego bezinteresownej miłości.
Dotyk życia.
 
Kochani!
Misteria Wielkiej Nocy pokazują,
że nawet pośród zmartwień, chorób i cierpień
nie jesteśmy sami.
Że zawsze jest przy nas Ktoś,
kto przygarnie, obejmie, przytuli.
Zapewni uzdrowicielski dotyk.
Dziś mamy udział w Jego zwycięstwie.                   
 
Dzielcie się tą radością ze wszystkimi.
 
Niech Wasze serca i dłonie głoszą radosną prawdę.
Że Chrystus zmartwychwstał.
Prawdziwie Zmartwychwstał!
Alleluja!

Przedstawiciele Centrum Opieki Paliatywnej Caritas Diecezji Opolskiej obejrzeli 25 marca film „Ludzie Boga”.

Jest to opowieść o życiu i śmierci siedmiu trapistów z górskiego monasteru w Tibhirine w Algierii. Zakonnicy zostali porwani w nocy z 26 na 27 marca 1996 r. przez uzbrojoną bojówkę. Dwa miesiące później GIA (Zbrojna Grupa Islamska) ogłosiła, że wobec impasu w negocjacjach między rządami Francji i Algierii zamordowała mnichów.

Wiosna to czas fantastycznych zmian - w przyrodzie i w naszym życiu. Coraz dłuższe i cieplejsze dni, pierwsze pąki i kwiaty, śpiew ptaków. Inwazja zapachów, kolorów, dźwięków. Wszystko, co drzemało przez zimę zatajone, ukryte, teraz śmiało podnosi głowę i wychodzi na światło dzienne. My także chcemy pokazać się światu. Idziemy do ludzi, do swoich zadań, pracy - odmienieni. Z pomnożoną energią, miłością. Z determinacją, której nawet w sobie nie przeczuwaliśmy. Dopiero co byle problem przerastał nasze siły. Dziś czujemy, że możemy góry przenosić.

Wiosna. Zapowiedź zmartwychwstania. Cud nowego życia. Najcenniejszy dar Boga.

Grzegorz Węsiora

Więcej wiosennych zdjęć Centrum w galerii.

Przysłuchując się kiedyś samorządowej dyskusji o działalności placówek edukacyjnych gminy Popielów, wskazałem istnienie jeszcze jednej – szkoły życia. Na próżno szukać takiej nazwy na gminnej mapie. Istnieje między wersami oficjalnej nazwy Centrum Opieki Paliatywnej. 
Szkoła kojarzy się nam z przyszłością, perspektywami, nadzieją na lepsze jutro. Szkoła zaprasza do siebie i uczy spraw ważnych. Tam gdzie ważne sprawy, tam życiowa nauka. Hospicjum zawsze będzie związane z końcowym etapem życia człowieka. Z pomocą w jego wielkim cierpieniu, z łagodzeniem bólu, z towarzyszeniem w ostatnich chwilach. To miejsce, które może dać umierającemu człowiekowi poczucie godności swego człowieczeństwa. Nie jest celem pracy hospicyjnej przedłużanie życia śmiertelnie chorego człowieka, lecz nadawanie mu poprzez opiekę fizyczną i duchową ostatecznego sensu.

Centrum Opieki Paliatywnej Caritas Diecezji Opolskiej w Starych Siołkowicach posiada własny symbol graficzny. Trójkolorowe logo w sposób symboliczny przedstawia istotę pracy hospicyjnej – towarzyszenie człowiekowi umierającemu. Spotkanie opiekuna z osobą w końcowej fazie życia rysuje linią geometrii zarys krzyża. Człowiek umierający to człowiek przykuty do łóżka. Tak jak ludzkie narodziny dla świata związane są ze szpitalnym łóżkiem, tak też śmierć najczęściej tam zastaje człowieka.

Dwie osoby – dwie belki krzyża. To krzyż ludzkiego cierpienia, agonii, bólu bliskich, poświęcenia opiekunów. To równocześnie krzyż wielkanocnej nadziei, w którym zamyka się pełnia człowieczeństwa.
Pozioma belka krzyża symbolizuje człowieka umierającego. Pionowa, podtrzymująca cały ciężar krzyża to opiekun, lekarz, najbliższa rodzina, wolontariusz, przyjaciel, kapłan. To ci, którzy pomagają godnie przeżyć ostatni etap ziemskiej wędrówki człowieka.

Dominującym kolorem motywu jest zieleń – barwa nadziei. Nadziei na godne dopełnienie ziemskiego życia, na przygotowanie się do przejścia ku wiecznej radości, na miłosierną dłoń naszego Stwórcy. To także nadzieja towarzyszących umierającemu na zrozumienie przez niego ostatecznego sensu życia.
Kolor żółty symbolizuje światło, którym cierpiący i zmartwychwstały Chrystus nadaje ludzkiemu życiu format nieśmiertelności.

W opiece paliatywnej dochodzi do nieustannej konfrontacji krzyża. To bardzo konkretne miejsce przeżywania jego tajemnicy i siły. Pomoc i trwanie z umierającymi staje się tu wyraźnym świadectwem krzyża, dawanym dzisiejszemu światu.


Artur Wilpert